“Het statement van Brabantse scholen verdient een betere oplossing”
Onderwijsbemiddelaar Heinze Baars reageert op het besluit van Brabantse scholen om te stoppen met inhuren van uitzendkrachten. Hij pleit voor betere oplossingen, zoals het samenwerken met bevoegde onderwijsspecialisten, in plaats van alle bemiddelingsbureaus over één kam te scheren.
Eind vorige week gaven schoolbesturen in Brabant in een gezamenlijke verklaring aan te stoppen met het inhuren van uitzendkrachten. Naar eigen zeggen als statement tegen uitzendbureaus die docenten wegkapen, om ze vervolgens tegen hogere kosten als invalkracht aan te bieden.
Onderwijsbemiddelaar Heinze Baars uit Oisterwijk deelt in een interview de kritiek van onder meer brancheorganisaties ABU en NBBU dat Brabantse onderwijsinstellingen met hun actie het schoolkind met het badwater weggooien.
Brabantse scholen moeten volgens jou juist niet stoppen met het inhuren van uitzendkrachten. Kan je je standpunt toelichten?
“Door een rigoureus standpunt in te nemen en vervolgens de deur dicht te gooien voor bonafide partijen, gaat het valide punt dat scholen willen maken verloren. En is kwalitatief onderwijs de grote verliezer. Vooropgesteld, de Brabantse scholen hebben een punt. Net als in iedere branche zijn er in de uitzendwereld helaas de nodige cowboys actief die snel grote marges en winsten najagen, zonder waarde toe te voegen. Daarmee zijn ze binnen het onderwijs inderdaad deel van het probleem. Als de scholen hadden verklaard niet langer met cowboys in zee te gaan, hadden ze een goed verhaal. Maar door malafide en bonafide bemiddelingsbureaus over één kam te scheren, worden reputaties van fatsoenlijke mensen en organisaties beschadigd. In het onderwijs moeten we het goede voorbeeld geven. En zo gaan we niet met elkaar om. Punt.”
Je bent echt boos lijkt het
“Het raakt me. Want met een dergelijk, ongenuanceerd statement kom je aan onze mensen. Mind you, het bezettingsprobleem op scholen door het hele land is echt. Onze mensen zijn stuk voor stuk betrokken en ervaren onderwijsspecialisten met een groot hart voor toekomstbestendig onderwijs. Iedere dag doen ze hun stinkende best om te voorkomen dat er waar dan ook lessen uitvallen. De afgelopen examenperiode hebben ze daarnaast talloze scholen in het hele land uit de brand geholpen met het opstellen van tentamen- en examenroosters en het regelen van deskundige surveillanten. Ook last-minute als het nodig was. Dat doen ze niet omdat ze op zoek zijn naar het snelle geld, maar omdat ze kwalitatief onderwijs zien als een maatschappelijke opdracht waarvoor fatsoenlijk, maar zeker niet buitensporig, wordt betaald. Door het statement van de Brabantse scholen worden mijn mensen nu met een scheef oog aangekeken. Terwijl ze nota bene dagelijks invulling geven aan betere oplossingen dan de scholen zelf voorstellen.”
“Docent is een vak, en juist de Brabantse scholen zelf zouden dat beeld niet moeten ondergraven”
Welke oplossingen zijn dat?
“De Brabantse scholen geven aan dat ze mensen die met pensioen gaan, vragen of ze mogen bellen als de nood hoog is. In basis een goed idee, maar de uitvoering luistert nauw, weet ik uit ervaring. Met één van mijn ondernemingen bemiddelen we al vijftien jaar actieve pensionado’s die af en toe nog graag een klaslokaal van binnen bekijken. De meesten geven specifiek aan juist niet op hun oude school te willen werken. Dus bemiddelen we hen vaak een wijk, dorp of stad verderop. De oplossing die scholen zelf voorstellen dus, maar met een aanzienlijk grotere kans van slagen. Verder geven de scholen aan soms een derde- of vierdejaars student voor de klas te willen zetten. Met alle respect, maar dat is geen oplossing. We gaan ook geen derdejaars artsen in operatiekamers inplannen om de wachtlijsten in de zorg terug te dringen. Docent is een vak, en juist de scholen zelf zouden dat beeld niet moeten ondergraven. Wij werken bewust met bevoegde onderwijsspecialisten, omdat dat bijdraagt aan kwalitatief onderwijs.”
Hoe kom je aan de bevoegde onderwijsprofessionals die je bemiddeld?
“In ieder geval niet door mensen in loondienst actief te benaderen of gouden bergen te beloven. Met name de laatste generaties bevoegde docenten benaderen ons omdat ze een mate van vrijheid en zelfbeschikking zoeken die vrijwel geen school in loondienst kan bieden. Deze groep kandidaten haakt acuut af als je ze overlaadt met vaste roosters, bergen administratie en andere schoolse rituelen die afleiden van waar het voor hen om draait: voor de klas staan. Dat regelwerk doen wij voor ze. Op hun beurt gebruiken ze ons vooral om hun plek te vinden binnen het onderwijs. Dat ene klaslokaal waar hun naam op de deur hoort.”
“We zijn geen handelaren in docenten, maar bemiddelaars tussen onderwijsprofessionals en onderwijsinstellingen”
En als ze dat lokaal hebben gevonden?
“Dan helpen we, als ze dat willen, graag met een vast contract bij de school in kwestie. Want dat is nog zo’n misverstand in het statement van de Brabantse scholen. Daaruit zou je eenvoudig kunnen opmaken dat wij daar geen belang bij zouden hebben. In ons geval gewoon is dat echt onzin. We zijn geen docentenhandelaren, maar bemiddelaars tussen onderwijsprofessionals en onderwijsinstellingen. Voor mij en onze mensen is er geen groter compliment of voldoening dan wanneer een leerkracht, vakdocent, surveillant of conciërge aangeeft zijn of haar plek te hebben gevonden. Dan hebben we namelijk ons werk goed gedaan.”
En nu?
“Het punt van Brabantse scholen is gemaakt. Maar als onderwijsprofessionals zijn we het aan onze stand verplicht om met een kwalitatief betere oplossing te komen dan het plan dat er nu ligt. Door ongenuanceerd voor alle externe partijen de deur dicht te gooien, geven Brabantse scholen niet het constructieve voorbeeld dat ik, de ABU, ouders, leerlingen en andere betrokkenen van ze mogen verwachten. Er zijn talloze bonafide, betrokken en deskundige ondernemingen die door scholen in het hele land terecht als deel van de oplossing worden gezien. Haal de emotie uit het verhaal. Maak onderscheid tussen boosmakers en bondgenoten en ga met die laatste groep in gesprek. En ontdek dat er veel meer is dat ons bindt, dan datgene dat ons nu tegenover elkaar zet.”
De Brabantse scholen mogen bellen?
“Bij mij, en ongetwijfeld bij veel deskundige collega’s, staan de lijnen open. En mijn deur ook. We zijn samen Brabanders nondeju. Soms gooien we de kop ervoor, en dat mag. Maar we lossen het altijd op aan tafel.”
Dit interview is een reactie op een eerder artikel op FlexNieuws, over het besluit van Brabantse scholen om te stoppen met het inhuren van uitzendkrachten.
Lees ook: